Zwierzę nie już w Polsce postrzegane jako rzecz nie tylko na skutek obowiązujących przepisów prawa, ale także z uwagi na postępujące zmiany społeczne w strukturze polskich rodzin. Coraz częściej ludzie nawiązują ze zwierzętami więź bliższą niż z jakimkolwiek przedstawicielem własnego gatunku – szczególnie w przypadku osób samotnych (również często w przypadku bezdzietnych par; ale także na skutek priorytetowego traktowania ich przez starsze dzieci w rodzinie, gdzie zwierzęta stanowią często „łącznik” między rodzicami a nastoletnimi dziećmi).  Objęcie zwierząt ochroną, na jaką zasługują jako istoty żywe, nazywane często „przyjaciółmi”, a nie rzeczy wynika między innymi z potrzeby zaspokojenia potrzeb ludzkich, jakimi jest m.in. potrzeba bliskości (i wtedy, w jakich sytuacjach zwierzęta tę lukę zapełniają i czy w określonych sytuacjach przestają daną funkcję pełnić i wtedy już zmienia się ich postrzeganie) oraz obowiązków moralnych, takich jak np. etyka troski Wykład ma na celu ukazanie zmian społecznych oraz tendencji prawnych obecnych w krajach Unii Europejskiej w odniesieniu do podmiotowości zwierząt oraz roli, jaką pełnią one w nowoczesnych modelach rodzinnych.